Zand in de motor bij VR1

Soms heb je van die dagen dat je al weet dat je niet helemaal in vorm bent voordat je op het veld staat. Zo stond Nena een uur te vroeg op het voetbalveld en stond Charlotte op de rest te wachten terwijl de rest 5 meter verderop stond. Doorstond Sanne doodsangsten op die enge brug. “in het donker lijken die rode lampen net dino’s die je laseren, doodeng” (Sanne 2019). Om vervolgens uit te komen bij een landweggetje waar net 1 auto tegelijk door past en daar natuurlijk een trekker tegen te komen. De eerst volgende passeer mogelijkheid was echter 500 meter terug. Heerlijk priegelwerk in z’n achteruit, pooh das niet mien merk. Als laatste nog een wijze les van Raïsa “altijd goed blijven hydraten”. Gelukkig maakte ze dit met haar uitleg over bami en nasi weer goed.

Gelukkig komt na regen altijd zonneschijn.. en zand, heel veel zand. Wij hadden het geluk dat er net deze week nieuw zand was gestort op het veld bij Ophemert. Veel slechtere velden zijn er in Nederland niet te bewonderen. Zand en voetballen zijn over het algemeen geen goede combinatie als het gaat over rollen en stuiteren.

Ingrid was vandaag de rots in de branding die moest zorgen dat er geen ballen op ons zandkasteel terecht zouden komen. Daarvoor stonden Raïsa, Nicole, Nena en Esmee. Net voor de grachten stonden Charlotte, Tabitha, Linde en Romy. Mirte en Shanna gingen op zoek naar andere zandkastelen om te slopen. Sanne en Mandy mochten plaatsnemen in het ondergrondse bunker.

De eerste helft speelden we vooral op de helft van Ophemert, maar de bal wilde er gewoonweg niet in vandaag. Ook gaf Achilles bij niks weg, behalve een penalty die resulteerde in een 1-0 ruststand.

Ook na rust bleef Achilles kansen missen en liet Ophemert dat de hit en run tactiek op een zandvlakte beter werkt dan positiespel. Na de 2-0 liet Achilles de touwtjes een beetje vieren wat resulteerde in een geflatteerde 5-0 uitslag.

Houdoe!